Районирование кормовых угодий ( на примере Центрального Казахстана). Азықтық алқаптарды аудандастыру ( Орталық Қазақстанның мысалында).

Abstract

Рассмотрены ландшафтные основы районирования кормовых угодий Центрального Казахстана. В последнее время наблюдаются тенденции сокращения площадей и ухудшения качественного состава кормовых угодий. Это связанно, в основном, с бессистемным использованием кормовых угодий, концентрацией нагрузки на пастбища, прилегающие к населенным пунктам и водным источникам. Природный состав травостоя естественным путем на этих землях восстанавливается очень медленно, в настоящее время они проходят стадию сорно-травной залежи и лишь частично используются в качестве пастбищ.  Неизбежным следствием бессистемного и интенсивного использования природных кормовых угодий является ухудшение видового состава растительности и снижение ее урожайности. Поэтому при земельно-оценочных, кадастровых и проектно-планировочных работах по землеустройству необходимы исследования по дробному комплексному ландшафтному районированию территорий.

Орталық Қазақстанның жайылымдарын аудандастырудың ландшафттық негіздері қарастырылған. Соңғы жылдары жайылымдардың сапалық құрамы мен алып жатқан аудандарының азаюы анық байқалуда. Бұл жағдай, негізінен, жайылымдық жерлерді жүйелі емес пайдаланумен, елді мекендер мен су көздері маңында орналасқан жайылымдарға шамадан тыс күш түсірумен байланысты орын алып отыр. Бұл жерлердегі өсімдіктер жамылғысының табиғи құрамы кәдімгі жағдайда өте баяу түрде қалпына келеді. Қазіргі уақытта өсімдіктер жамылғысы сорлы – шөптесін кезеңінен өтуде және аз мөлшерде жайылым ретінде қолданылады. Табиғи жайылымдық жерлерді жүйесіз және қарқынды түрде игеру - өсімдік жамылғысының түрлік құрамының нашарлауына және оның өнімділігінің азаюына алып келеді. Сондықтан, жерге орналастыруда жүргізілетін- жерді бағалау, кадастрлық және жоспарлық - жобалық жұмыстарда аумақты  ландшафттық аудандастыру негізіндегі кешенді зерттеулер өте қажет.